Διαφραγματοκήλη και Αναιμία
Διαφραγματοκήλη και Αναιμία: Υπάρχει συσχέτιση μεταξύ τους;
Το ερώτημα αυτό έχει τεθεί υπό το μικροσκόπιο πολλαπλών επιστημονικών μελετών.
Η διαφραγματοκήλη αποτελεί την παθολογική εκείνη κατάσταση στην οποία τμήμα του στομάχου ολισθαίνει εντός του θώρακα, είτε μόνο του είτε σε συνδυασμό με το κατώτερο τμήμα του οισοφάγου.
Αποτέλεσμα της διαφραγματοκήλης είναι να διαταράσσεται ο φυσιολογικός κατώτερος οισοφαγικός σφιγκτήρας, ο οποίος ουσιαστικά είναι ένας λειτουργικός και όχι κάποιος αληθής ανατομικός σφιγκτήρας. Ο κατώτερος οισοφαγικός σφιγκτήρας είναι λειτουργικός, καθώς η ανατομική θέση του κατώτερου οισοφάγου και του στομάχου εντός της κοιλίας (περιτοναϊκής κοιλότητας) εμποδίζει την παλινδρόμηση του περιεχομένου του στομάχου στον οισοφάγο.
Η διαταραχή του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα από τη διαφραγματοκήλη έχει ως συνέπεια την εμφάνιση γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, η οποία με τη σειρά της προκαλεί αλλοιώσεις στο κατώτερο τμήμα του οισoφάγου.
Οι αλλοιώσεις της χρόνιας γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης στον κατώτερο οισοφάγο περιλαμβάνουν, κατά σειρά αύξουσας βαρύτητας:
- Την οισοφαγίτιδα
- Τις βλάβες ή έλκη Cameron
- Τον οισοφάγο Barrett
- Τον καρκίνο του οισοφάγου
Ανεξάρτητα του τύπου των αλλοιώσεων του κατώτερου οισοφάγου από τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση στους ασθενείς με διαφραγματοκήλη, το τελικό αποτέλεσμα είναι η εμφάνιση αναιμίας.
Η αναιμία στα πλαίσια της διαφραγματοκήλης οφείλεται στη συνεχή απώλεια αίματος στο γαστρεντερικό σύστημα, εξαιτίας των αλλοιώσεων που προκαλεί στον κατώτερο οισοφάγο η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.
Το ερώτημα που προκύπτει, συνεπώς, είναι το κατά πόσον η θεραπεία της διαφραγματοκήλης και ουσιαστικά και της συνεπακόλουθης γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης είναι σε θέση να ανασχέσει την απώλεια αίματος από το γαστρεντερικό και να ανακουφίσει τους ασθενείς αυτούς από την αναιμία και όσα αυτή συνεπάγεται.
Διαφραγματοκήλη και Αναιμία: Η Επιστημονική Έρευνα
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό έρχεται να δώσει μία πρόσφατη επιστημονική έρευνα από τον Καναδά, που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό “Surgical Endoscopy”.
Η μελέτη αποτελεί μία συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση της βιβλιογραφίας και συνέκρινε την αποτελεσματικότητα της χειρουργικής θεραπείας της διαφραγματοκήλης με αυτή της φαρμακευτικής θεραπείας, όσον αφορά στην ανάσχεση της αιμορραγίας του κατώτερου οισοφάγου και την ανάσχεση της προκαλούμενης εξ’ αυτής αναιμίας.
Όλοι οι ασθενείς που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη έπασχαν από διαφραγματοκήλη και βλάβες ή έλκη Cameron.
Οι βλάβες ή έλκη Cameron είναι διαβρώσεις ή εξελκώσεις του βλεννογόνου του κατώτερου τμήματος του οισοφάγου στο ύψος του οισοφαγικού τρήματος του διαφράγματος. Τα έλκη Cameron αποτελούν τη συνηθέστερη αιτία αιμορραγίας πεπτικού στους ασθενείς με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορούν να προκαλέσουν και την εμφάνιση αθρόας αιμορραγίας.
Η μελέτη συμπεριέλαβε συνολικά 14 έρευνες στην ανάλυση της, με ένα συνολικό αριθμό 281 ασθενών. Τα χαρακτηριστικά των ασθενών της μελέτης είχαν ως εξής:
- 281 ασθενείς
- 115 ασθενείς υποβλήθηκαν σε χειρουργική θεραπεία της διαφραγματοκήλης
- 174 ασθενείς έλαβαν φαρμακευτική θεραπεία με αναστολείς της αντλίας πρωτονίων (PPIs)
- Όλοι οι ασθενείς έπασχαν από διαφραγματοκήλη και σύγχρονες βλάβες ή έλκη Cameron
- Μέση ηλικία των ασθενών: 61.2 έτη
- 59.3% των ασθενών ήταν γυναίκες
- Το 82.9% των ασθενών έπασχαν από διαφραγματοκήλη με μέγεθος ≥ 5 εκατοστών.
Τα Ευρήματα της Μελέτης
Τα ευρήματα της μελέτης ανέδειξαν πως η χειρουργική θεραπεία της διαφραγματοκήλης είναι πολύ πιο αποτελεσματική από τη φαρμακευτική θεραπεία στην ανάσχεση των ελκών του Cameron, την ανάσχεση της αιμορραγίας και της αναιμίας και την αποκατάσταση του αιματοκρίτη στα φυσιολογικά επίπεδα.
Πιο συγκεκριμένα:
- Το 92% των ασθενών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική θεραπεία της διαφραγματοκήλης εμφάνισαν ανάσχεση της αιμορραγίας στο γαστρεντερικό, ανάσχεση της αναιμίας και εξαφάνιση των ελκών Cameron, σε σύγκριση με το αντίστοιχο ποσοστό του 67% των ασθενών που έλαβαν φαρμακευτική θεραπεία.
- Στους ασθενείς στους οποίους η διαφραγματοκήλη αντιμετωπίσθηκε χειρουργικά, η μέση τιμή της αιμοσφαιρίνης αίματος αυξήθηκε από το προεγχειρητικό χαμηλό επίπεδο των 8.85 g/dl στο μετεγχειρητικό φυσιολογικό, πλέον, επίπεδο των 13.6 g/dl.
- Η χειρουργική θεραπεία της διαφραγματοκήλης ήταν 5.2 φορές (520%) πιθανότερο να θεραπεύσει οριστικά τους ασθενείς από την αναιμία και τις βλάβες Cameron, συγκριτικά με τη φαρμακευτική θεραπεία.
Συμπεράσματα
Η διαφραγματοκήλη και η αναιμία αποτελούν, ουσιαστικά, δύο αλληλένδετες παθήσεις, με τη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών με διαφραγματοκήλη να εμφανίζει κάποιου βαθμού αναιμία.
Η αποτελεσματικότητα της χειρουργικής αποκατάστασης της διαφραγματοκήλης αποδεικνύεται ισχυρή και σίγουρα ισχυρότερη αυτής της φαρμακευτικής θεραπείας, όσον αφορά στην αντιμετώπιση των ελκών Cameron και της προκαλούμενης εξ’αυτών αναιμίας.
Οι ασθενείς με διαφραγματοκήλη και έλκη ή βλάβες Cameron ωφελούνται σαφέστατα από τη χειρουργική θεραπεία της διαφραγματοκήλης, η οποία θα πρέπει να αποτελεί τη θεραπεία πρώτης γραμμής στους ασθενείς αυτούς, έναντι της φαρμακευτικής θεραπείας.
Ο ιατρός και η ομάδα που τον πλαισιώνει πραγματοποιούν όλες τις επεμβάσεις της Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων (Θυρεοειδούς, Παραθυρεοειδών και Επινεφριδίων), όπως και το σύνολο σχεδόν των χειρουργικών επεμβάσεων της γενικής χειρουργικής
