Η νόσος Graves είναι μιααυτοάνοσηπάθηση και αποτελεί την πιο συχνή αιτία υπερθυρεοειδισμού παγκοσμίως. Επιδημιολογικές μελέτες αποδεικνύουν πως ευθύνεται για το 60 – 80% των περιπτώσεων υπερθυρεοειδισμού σε περιοχές με επαρκή διατροφική πρόσληψη ιωδίου.
Η νόσοςGraves αποτελεί ουσιαστικά ένα συνδυασμό συμπτωμάτων και σημείων, τα οποία περιλαμβάνουν τον υπερθυρεοειδισμό, τη βρογχοκήλη, τη θυρεοειδικήοφθαλμοπάθεια – εξόφθαλμο και το οίδημα των κάτω άκρων. Από όλα τα παραπάνω συμπτώματα και σημεία, ο υπερθυρεοειδισμός αποτελεί το συχνότερο, ακολουθούμενο από τη εμφάνιση βρογχοκήλης στους ασθενείς με νόσο Graves.
Νόσος Graves: Που οφείλεται;
Η νόσοςGraves προκαλείται από κάποια αντισώματα, τα αυτοαντισώματα TRAb, τα οποία ενεργοποιούν τον υποδοχέα της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH). Τα αυτοαντισώματα αυτά παράγονται από τα ίδια τα λεμφοκύτταρα της Graves εντός του θυρεοειδούς αδένα. Αποτέλεσμα του φαινομένου αυτού είναι η ανεξέλεγκτη διέγερση του υποδοχέα της TSH, το οποίο με τη σειρά του οδηγεί στην αυξημένη και ανεξέλεγκτη παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα.
Πολλαπλές έρευνες έχουν εστιάσει στην αναγνώριση συγκεκριμένων προδιαθεσικών παραγόντων εμφάνισης της νόσου. Όλες οι έρευνες, ωστόσο, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως το γυναικείοφύλο αποτελεί τον κυρίαρχοπαράγοντακινδύνου εμφάνισης της νόσουGraves. Πιο συγκεκριμένα, η νόσος Graves εμφανίζεται 4 – 6 φορές πιοσυχνά στις γυναίκες, συγκριτικά με τους άνδρες.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου που έχει αποδειχθεί πως συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου Graves είναι:
η γενετικήπροδιάθεση – κληρονομικότητα (αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης σε άτομα με συγγενείς Α’ βαθμού που πάσχουν από τη νόσο Graves)
το κάπνισμα (διπλάσιος κίνδυνος εμφάνισης της νόσου και 8-πλάσιος κίνδυνος εμφάνισης θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας, σε σύγκριση με τους μη καπνιστές)
Όπως προαναφέραμε, η αύξηση των λεμφοκυττάρων του θυρεοειδούς αδένα που επάγει η νόσοςGraves έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη παραγωγή εξ’ αυτών κάποιων αυτοαντισωμάτων, τα επονομαζόμενα αντισώματαTRAb ή αντισώματαTSI. Τα αντισώματα αυτά ομοιάζουν εξαιρετικά με την θυρεοτρόπο ορμόνη (TSH) που παράγεται από την υπόφυση, με αποτέλεσμα να προσδένονται στον υποδοχέα της TSH στα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα και να προκαλούν τη συνεχή διέγερση τους. Συνέπεια της συνεχούς αυτής διέγερσης είναι η αδιάκοπη παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών Τ3 και Τ4, οι οποίες στη συνέχεια απελευθερώνονται στην κυκλοφορία του αίματος, προκαλώντας τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε πως τα αντισώματαTRAb ή αντισώματαTSI αποτελούν το πλέον ισχυρόδιαγνωστικόκριτήριο για την διάγνωση της νόσουGraves, καθώς το 99% των ασθενών με νόσο Graves εμφανίζει αυξημένα επίπεδα των αντισωμάτων αυτών στο αίμα.
Τα αντισώματαTRAb ή TSI αποτελούν παράλληλα και δείκτηενεργότητας της νόσουGraves, καθώς πολλαπλές επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει πως μία εξαιρετικά ενεργή νόσος Graves συνοδεύεται από εξαιρετικά αυξημένα επίπεδα των αντισωμάτων αυτών, συγκριτικά με ασθενείς με νόσο Graves που βρίσκεται σε λανθάνουσα φάση.
Πέραν, ωστόσο, των αντισωμάτων TRAb, η νόσοςGraves προκαλεί την αύξηση και σε άλλααντισώματα έναντι του θυρεοειδούς αδένα, στα οποία συγκαταλέγονται:
τα αντισώματα έναντι της θυρεοειδικήςυπεροξειδάσης (αντισώματα anti – TPO), τα οποία ανευρίσκονται αυξημένα στο 70% των ασθενών με νόσο Graves
τα αντισώματα έναντι της θυρεοσφαιρίνης (αντισώματαanti – Tg).
Ποια όργανα και συστήματα επηρεάζει η νόσος του Graves;
Η νόσος Graves μπορεί να επηρεάσει το σύνολο των οργάνων και των συστημάτων του ανθρωπίνου σώματος, εξαιτίας του προκαλούμενου υπερθυρεοειδισμού και της αύξησης του μεταβολισμού του οργανισμού.
Οι εντονότερες, ωστόσο, επιδράσεις της νόσου Graves παρατηρούνται στα ακόλουθα όργανα και συστήματα του οργανισμού:
καρδιαγγειακό σύστημα
μυϊκό σύστημα
οστά
οφθαλμοί
γαστρεντερικό σύστημα
αναπαραγωγικό σύστημα και γονιμότητα
ψυχολογία των ασθενών.
Φωτογραφία από γυναίκα ασθενή μας με ευμεγέθη βρογχοκήλη, την οποία προκάλεσε η νόσοςGraves
Ποια συμπτώματα προκαλεί η Νόσος Graves;
Η νόσοςGraves μπορεί να προκαλέσει διάφορα συμπτώματα, τα οποία δεν περιορίζονται μόνο στα συμπτώματα και σημεία υπερθυρεοειδισμού, εξαιτίας της αυτόνομης και ανεξέλεγκτης υπερπαραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών. Αντιθέτως, η νόσος Graves αφενός επάγει τις συνέπειες του υπερθυρεοειδισμού στα διάφορα συστήματα του οργανισμού και αφετέρου χαρακτηρίζεται και από κάποιες μοναδικές εκδηλώσεις της νόσου.
Πιο συγκεκριμένα, η νόσοςGraves και ο προκαλούμενος υπερθυρεοειδισμός συνεπάγονται τις μεταβολές διαφόρων συστημάτων του οργανισμού, με συμπτώματα και σημεία, όπως:
νευρικότητα και τρόμος των άκρων (τρέμουλο χεριών και δακτύλων)
όξυνση των αντανακλαστικών
υπερευαισθησία στη ζέστη
έντονηεφίδρωση
ευερεθιστότητα
διάρροια
άγχος
δυσθυμία
αϋπνία – διαταραχές ύπνου
κατάθλιψη
μεταβολές στην ψυχολογία των ασθενών
ελαττωμένη σεξουαλική διάθεση
διαταραχές εμμήνου ρύσεως.
Συμπτώματα που προκαλεί η νόσοςgraves.
Η νόσοςGraves, ωστόσο, προκαλεί και κάποια μοναδικάσυμπτώματα και εκδηλώσεις της νόσου, τα οποία παρατηρούνται αποκλειστικά και μόνο στη νόσο Graves. Αυτά αφορούν στους οφθαλμούς (μάτια) και το δέρμα και περιλαμβάνουν:
τη θυρεοειδικήοφθαλμοπάθεια (Gravesοφθαλμοπάθεια) – εξόφθαλμο, ο οποίος εμφανίζεται στο 50% των ασθενών
την πάχυνση του δέρματος των κάτω άκρων, που παρατηρείται στο 1-2% των ασθενών.
Νόσος Graves και μάτια
Η νόσοςGraves επηρεάζει συχνά τους οφθαλμούς (μάτια) των ασθενών, με επιστημονικές έρευνες να αναδεικνύουν την προσβολή των οφθαλμών σε ένα ποσοστό της τάξεως του 50% των ασθενών με νόσο Graves.
Η προκαλούμενη θυρεοειδικήοφθαλμοπάθεια που προκαλεί η νόσοςGraves είναι αυτοάνοσηςαιτιολογίας και προκαλείται από τα αυτοαντισώματα της νόσου Graves (TRAb) τα οποία διεγείρουν συγκεκριμένα μόρια, με αποτέλεσμα να προκαλείται μία φλεγμονώδης αντίδραση (φλεγμονή) στα μαλακά μόρια του οφθαλμικού κόγχου πέριξ του οφθαλμού. Η φλεγμονή αυτή έχει ως συνέπεια τη διόγκωση των εξοφθάλμιων μυών και του λίπους του οφθαλμικού κόγχου, με αποτέλεσμα οι οφθαλμοί να πιέζονται προς τα έξω και να εμφανίζουν πρόπτωση, η οποία κλινικά εκδηλώνεται ως εξόφθαλμος.
Η θυρεοειδικήοφθαλμοπάθεια εκδηλώνεται με συμπτώματα και σημεία που περιλαμβάνουν:
την πρόπτωση των οφθαλμών
την ανάσπαση των βλεφάρων
την ξηροφθαλμία και την ερυθρότητα των ματιών
τη θολή όραση
τη διπλή όραση (διπλωπία)
την απώλεια όρασης (σε προχωρημένες περιπτώσεις)
Εξόφθαλμος στα πλαίσια θυρεοειδικήςοφθαλμοπάθειας από τη νόσοgraves
Νόσος Graves και διατροφή
Σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες οδηγίες της Αμερικανικής Εταιρείας Θυρεοειδούς, η νόσοςGraves θα πρέπει ιδανικά να συνοδεύεται από κάποιες τροποποιήσεις στη διατροφή, οι οποίες στοχεύουν στην ελαχιστοποίηση του κινδύνου έξαρσης της νόσου.
Πιο αναλυτικά, οι ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο Graves θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση από τη διατροφήμεγάλωνποσοτήτων από:
ψάρια και θαλασσινά (οστρακοειδή, γαρίδες, σούσι), τα οποία περιέχουν μεγάλες ποσότητες ιωδίου
αλάτι (καθώς περιέχει μεγάλες ποσότητες σε ιώδιο)
γάλα και γαλακτοκομικάπροϊόντα
καφεΐνη
αλκοόλ.
Επιπρόσθετα, οι ασθενείς με νόσο Graves θα πρέπει να αποφεύγουν την έκθεση σε μεγάλεςποσότητεςιωδίου και καφεΐνης, τα οποία εμπεριέχονται σε αρκετές φαρμακευτικές ουσίες, όπως:
τα αντιβηχικάφάρμακα
τα ιωδιούχασκιαγραφικάμέσα, τα οποία χρησιμοποιούνται στην αξονική τομογραφία
η αμιωδαρόνη, που χρησιμοποιείται ως αντιαρρυθμικό φάρμακο.
Πως γίνεται η διάγνωση της νόσου Graves;
Η νόσοςGraves και η ορθή διάγνωση της προϋποθέτουν, αρχικώς, τον αποκλεισμό άλλων αιτίων υπερθυρεοειδισμού, όπως το τοξικό αδένωμα και η τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη.
Η λεπτομερής λήψη του ιατρικού και κληρονομικού ιστορικού, όπως και η κλινική εξέταση του ασθενούς, βοηθούν σημαντικά στη διάγνωση. Οι εργαστηριακές εξετάσεις, ωστόσο, είναι εκείνες που τελικά θα θέσουν τη διάγνωση της νόσου Graves. Οι εργαστηριακές εξετάσεις, συνεπώς, περιλαμβάνουν:
τη μέτρηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών (Τ3, Τ4 και TSH) στο αίμα των ασθενών, για τη διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού
την εκτίμηση των επιπέδων των αυτοαντισωμάτων έναντι του υποδοχέα της TSH (TRAb) στο αίμα των ασθενών
το υπερηχογράφημα του θυρεοειδούςαδένα και του τραχήλου
σε σπάνιες περιπτώσεις, το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούςαδένα.
Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς από γυναίκα ασθενή μας στην οποία είχε διαγνωσθεί νόσοςGraves προ 6 μηνών. Διακρίνεται η χαρακτηριστική διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα (Graves βρογχοκήλη) όπως και η αυξημένη αιμάτωση του θυρεοειδούς αδένα στη δεξιά εικόνα.
Το υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς αδένα είναι εξαιρετικά χρήσιμο, καθώς μπορεί να αποκλείσει με μεγάλη βεβαιότητα την ύπαρξη ενός τοξικού αδενώματος (τοξικού μονήρη όζου θυρεοειδούς) ή μιας τοξικής πολυοζώδους βρογχοκήλης ως αίτια του υπερθυρεοειδισμού. Το υπερηχογράφημα μπορεί επιπρόσθετα να αναγνωρίσει την πιθανή παρουσία όζωντουθυρεοειδούς επί του εδάφους της νόσουGraves, οι οποίοι παρατηρούνται στο 30% των ασθενών.
Την επιβεβαίωση της διάγνωσης της νόσουGraves, ωστόσο, θέτουν τα αυξημέναεπίπεδα των αυτοαντισωμάτων έναντι του υποδοχέα της TSH (TRAb) στο αίμα των ασθενών.
Νόσος Graves και καρκίνος θυρεοειδούς
Κοινή πεποίθηση της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας υπήρξε, για πολλές δεκαετίες, το γεγονός πως η νόσοςGraves σπάνια συνοδευόταν από καρκίνοθυρεοειδούς, και ειδικότερα σε ποσοστό < 2% των ασθενών, με αποκορύφωμα δημοσιευθείσες έρευνες που ανέφεραν πως η νόσος Graves αποτελεί και προστατευτικό παράγοντα απέναντι στον καρκίνο του θυρεοειδούς.
Νεότερες, ωστόσο, επιστημονικές έρευνες έχουν ανατρέψει τα δεδομένα αυτά, αποδεικνύοντας πως η νόσος του Graves μπορεί να συνοδεύεται από καρκίνο του θυρεοειδούς σε ποσοστά σημαντικά υψηλότερα του 2%.
ΝόσοςGraves και η προκαλούμενη βρογχοκήλη. Εικόνα από γυναίκα ασθενή μας.
Τα πλέον πρόσφατα δεδομένα για τη συνύπαρξη καρκίνου του θυρεοειδούς και νόσου Graves προέρχονται από μία επιστημονική έρευνα που δημοσιεύθηκε το 2016, στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό “International Journal of Surgery”.
Η έρευνα συμπεριέλαβε 33 μελέτες, με ένα συνολικό αριθμό 10.594 ασθενών με νόσο Graves.
Τα ευρήματα της έρευνας ανέδειξαν πως:
To 7% των ασθενών με νόσοGraves έπασχαν ταυτόχρονα από καρκίνο του θυρεοειδούς.
Ενώ μόνο το 5% των ασθενώς με νόσο Graves χωρίς συνυπάρχοντες όζους θυρεοειδούς έπασχε από καρκίνο θυρεοειδούς, το αντίστοιχο ποσοστό στους ασθενείς με νόσο Graves και όζους διαμορφώθηκε στο 23%.
Οι ασθενείς με νόσοGraves και όζουςθυρεοειδούς διατρέχουν 5πλάσιοκίνδυνο να πάσχουν από καρκίνο θυρεοειδούς, σε σύγκριση με τους ασθενείς χωρίς όζους θυρεοειδούς.
Νόσος Graves: Ποια είναι η θεραπεία της;
Η θεραπεία της νόσουGraves στοχεύει, αρχικώς, στην ύφεση των συμπτωμάτων της νόσου και ειδικά των καρδιαγγειακών συμπτωμάτων και αφετέρου στην οριστική θεραπεία των ασθενών από τη νόσο.
Η ύφεση των καρδιαγγειακών συμπτωμάτων της νόσου επιτυγχάνεται μέσω της χορήγησης ενός β – αναστολέα από το στόμα, ο οποίος επιβραδύνει τον καρδιακό ρυθμό (σφύξεις) και ελαττώνει τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης αίματος.
Η νόσοςGraves και η οριστικήθεραπεία της προϋποθέτουν, συνεπώς, την πλήρη εξάλειψη της αυξημένης παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορες μορφές θεραπείας, οι οποίες περιλαμβάνουν:
τα αντιθυρεοειδικάφάρμακα (μεθιμαζόλη ή προπυλθειουρακίλη)
τη θεραπεία με ραδιενεργόιώδιο – 131 (Ι – 131)
τη χειρουργικήθεραπεία (ολικήθυρεοειδεκτομή).
Κάθε μορφή θεραπείας της νόσου Graves συνοδεύεται τόσο από τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της, όσο και από τους περιορισμούς της.
Αναλυτικότερα, η χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων στοχεύει στον περιορισμό της παραγωγής ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα και επιτυγχάνει εντός μερικών εβδομάδων τον έλεγχο της νόσου σε ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών. Ωστόσο, η λήψη της φαρμακευτικής αγωγής εφόρου ζωής αντενδείκνυται, ενώ η διακοπή της συνοδεύεται από την υποτροπή της νόσου σε αρκετούς ασθενείς.
Το ραδιενεργό ιώδιο στοχεύει στην καταστροφή των κυττάρων του θυρεοειδούς αδένα και ως εκ τούτου στον περιορισμό της παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών. Ωστόσο, η χορήγησή του συνεπάγεται την έκθεση του ατόμου σε ραδιενέργεια, ενώ αντενδείκνυται ως μορφή θεραπείας σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, εγκύους, όπως και σε ασθενείς με εξόφθαλμο που συχνά συνοδεύει τη νόσο, καθώς μπορεί να επιδεινώσει τον υπάρχοντα εξόφθαλμο.
Η χειρουργικήθεραπεία της νόσουGraves, με τη μορφή της ολικήςθυρεοειδεκτομής, αποτελεί, σύμφωνα με την τρέχουσα βιβλιογραφία, την αποτελεσματικότερη μορφή θεραπείας της νόσου του Graves και των επιπλοκών της.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της θυρεοειδεκτομής ως θεραπεία της νόσου Graves;
Την απάντηση στο ερώτημα της αποτελεσματικότερης και βέλτιστης θεραπείας της νόσου του Graves έρχεται να δώσει μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στο πλέον έγκριτο παγκοσμίως επιστημονικό περιοδικό χειρουργικής “Annals of Surgery“.
Η έρευνα συνέκρινε την αποτελεσματικότητα των αντιθυρεοειδικών φαρμάκων, του ραδιενεργού ιωδίου και της ολικής θυρεοειδεκτομής ως πρώτη γραμμή θεραπείας της νόσου του Graves, όπως επίσης και την αποτελεσματικότητα κάθε μορφής θεραπείας στον έλεγχο των επιπτώσεων και επιπλοκών της νόσου στα διάφορα συστήματα του οργανισμού.
Στην έρευνα συμπεριλήφθησαν, συνολικά, 6.385 ασθενείς με νόσο του Graves, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε μία μορφή θεραπείας της νόσου, ενώ παρακολουθούνταν, μετά τη θεραπεία, για ένα μέσο διάστημα 7,5 ετών.
Εκ των 6.385 ασθενών:
το 74,9% (4.784 ασθενείς) έλαβε αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή
το 20% (1.274 ασθενείς) έλαβε ραδιενεργό ιώδιο
το 5,1% (327 ασθενείς) υπεβλήθη σε θυρεοειδεκτομή.
Η έρευνα, λοιπόν, αποκάλυψε πως κάθε μορφή θεραπείας της νόσου Graves συνοδεύεται από την αντίστοιχη αποτελεσματικότητα, τόσο όσον αφορά στον έλεγχο της θυρεοειδικής λειτουργίας, όσο και των επιπτώσεων της νόσου στα διάφορα όργανα και συστήματα του οργανισμού.
Η θυρεοειδεκτομή, ωστόσο, αποτέλεσε την αποτελεσματικότερημορφήθεραπείας για τη νόσοτουGraves, καθώς εμφάνισε:
64% και 55%ελαττωμένη θνητότητα από τη νόσο, σε σύγκριση με την αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή και το ραδιενεργό ιώδιο, αντίστοιχα.
79% και 71%μειωμένο καρδιαγγειακό κίνδυνο, σε σύγκριση με την αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή και το ραδιενεργό ιώδιο, αντίστοιχα.
90% και 74%ελαττωμένηπιθανότηταεμφάνισηςκολπικής μαρμαρυγής μετά τη θεραπεία, σε σύγκριση με την αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή και το ραδιενεργό ιώδιο, αντίστοιχα.
66% και 73%ελαττωμένηπιθανότηταεμφάνισηςσακχαρώδους διαβήτη μετά τη θεραπεία, σε σύγκριση με την αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή και το ραδιενεργό ιώδιο, αντίστοιχα.
72% και 70%βελτίωση των ψυχολογικώναλλοιώσεων της νόσου, συγκριτικά με την αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή και το ραδιενεργό ιώδιο, αντίστοιχα.
Εξίσου, αν όχι πιο σημαντικό, όμως, είναι το γεγονός πως η θυρεοειδεκτομή εμφάνισε ένα ελάχιστο ποσοστό υποτροπής της νόσου της τάξεως του 2,4%, ακόμη και μετά την πάροδο 7,5 ετών από τη χειρουργική επέμβαση, συγκριτικά με τα ποσοστά υποτροπής 75,6% και 19,5% της αντιθυρεοειδικής φαρμακευτικής αγωγής και του ραδιενεργού ιωδίου, αντίστοιχα.
Ερμηνεία των αποτελεσμάτων – Η αξία της θυρεοειδεκτομής
Στη σύγχρονη εποχή, η νόσοςGraves φυσικά και θεραπεύεται, με την θυρεοειδεκτομή να αποδεικνύεται η αποτελεσματικότερη και ταυτόχρονα οριστική θεραπεία της νόσου Graves, συγκριτικά με τις υπόλοιπες μεθόδους θεραπείας, διατηρώντας το άριστο θεραπευτικό αποτέλεσμα της ακόμη και μετά την πάροδο αρκετών ετών.
Επιπρόσθετα, η ολικήθυρεοειδεκτομή αποτελεί και τη μόνη θεραπευτική μέθοδο της νόσου του Graves που δεν φέρει κάποια αντένδειξη στην εφαρμογή της, παρά μόνον την ιδιαιτερότητα της προεγχειρητικής προετοιμασίας των ασθενών με χορήγηση αντιθυρεοειδικής φαρμακευτικής αγωγής με ή χωρίς β – αναστολείς για λίγες εβδομάδες πριν την επέμβαση, προς αποφυγή του κινδύνου θυρεοτοξικής κρίσης κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης.
Αντιθέτως, η χορήγηση αντιθυρεοειδικής φαρμακευτικής αγωγής ως οριστική θεραπεία της νόσου του Graves είναι πρακτικώς αδύνατη, καθώς η συγκεκριμένη αγωγή αντενδείκνυται να λαμβάνεται εφόρου ζωής, ενώ συχνότατα η διακοπή της συνεπάγεται την εκ νέου έξαρση της νόσου και την ανάγκη δραστικότερης θεραπείας.
Όσον αφορά στο ραδιενεργό ιώδιο ως θεραπευτική επιλογή, αυτό χαρακτηρίζεται, όπως έχουμε προαναφέρει, από συγκεκριμένες αντενδείξεις, ενώ οι ασθενείς όπως και οι οικείοι τους εκτίθενται σε μεγάλες δόσεις ραδιενέργειας.
Το πλέον σημαντικό, ωστόσο, πλεονέκτημα της θυρεοειδεκτομής έναντι των υπολοίπων μεθόδων είναι η δυνατότητα ιστολογικής εξέτασης του αφαιρεθέντος θυρεοειδούς αδένα. Η ιστολογική εξέταση ενδέχεται να αποκαλύψει την ύπαρξη κάποιας μορφής καρκίνου του θυρεοειδούς, ο οποίος, όπως καθίσταται εύκολα αντιληπτό, θα παρέμενε αδιάγνωστος εάν εφαρμόζονταν οι άλλες μορφές θεραπείας, με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει το γεγονός αυτό για τους ασθενείς.
Θεραπεία Νόσου Graves – Συμπεράσματα
Συμπερασματικά, η θυρεοειδεκτομή αποτελεί την πλέοναποτελεσματικήθεραπεία πρώτης γραμμής της νόσουτου Graves. Η θυρεοειδεκτομή χαρακτηρίζεται από πολλαπλά πλεονεκτήματα έναντι των άλλων θεραπευτικών μεθόδων, όπως η σταθερότητα του θεραπευτικού αποτελέσματός της ακόμη και μετά την πάροδο αρκετών ετών και η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της νόσου του Graves και των επιπτώσεων της στα διάφορα συστήματα του οργανισμού. Επιπρόσθετα, η θυρεοειδεκτομή χαρακτηρίζεται από σημαντικά ελαττωμένη θνητότητα από τη νόσο του Graves, συγκριτικά με τις υπόλοιπες μορφές θεραπείας, ενώ παρέχει και το μοναδικό πλεονέκτημα της ιστολογικής εξέτασης του αφαιρεθέντος θυρεοειδούς αδένα, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις, πλέον, αποκαλύπτει την ύπαρξη κάποιας μορφής καρκίνου του θυρεοειδούς, ο οποίος διαφορετικά θα παρέμενε αδιάγνωστος, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την υγεία και το προσδόκιμο του ασθενούς.
Ο Δρ. Κωνσταντίνος Αποστόλου είναι Εξειδικευμένος ΧειρουργόςΘυρεοειδούς, με πολυετή εμπειρία σε πολύπλοκα περιστατικά που απαιτούν αμέριστη προσοχή & ακρίβεια. Συμβουλεύει πάντοτε τους ασθενείς του με γνώμονα τις τελευταίες εξελίξεις, προσφέροντας σύγχρονες και εξατομικευμένες μεθόδους θεραπείας σε κάθε ασθενή.
Το γενεσιουργό αίτιο της νόσου Graves αποτελεί η παρουσία ειδικών αυτοαντισωμάτων(TRAb) που παράγονται από τα ίδια τα λεμφοκύτταρα της Graves εντός του θυρεοειδούς αδένα και τα οποία ενεργοποιούν τον υποδοχέα της TSH στο θυρεοειδή αδένα.
Η αύξηση των λεμφοκυττάρων του θυρεοειδούς αδένα που επάγει η νόσοςGraves έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη παραγωγή εξ’ αυτών κάποιων αυτοαντισωμάτων, τα επονομαζόμενα αντισώματαTRAb ή αντισώματαTSI.
Τα αντισώματαTRAb ή αντισώματαTSI αποτελούν το πλέον ισχυρόδιαγνωστικόκριτήριο για την διάγνωση της νόσουGraves, καθώς το 99% των ασθενών με νόσο Graves εμφανίζει αυξημένα επίπεδα των αντισωμάτων αυτών στο αίμα.
Παράλληλα, τα αντισώματαTRAb ή TSI αποτελούν και δείκτηενεργότητας της νόσουGraves.
Η νόσοςGraves προκαλεί, επίσης, την αύξηση και σε άλλααντισώματα έναντι του θυρεοειδούς αδένα, στα οποία συγκαταλέγονται:
τα αντισώματα έναντι της θυρεοειδικήςυπεροξειδάσης (αντισώματα anti – TPO)
τα αντισώματα έναντι της θυρεοσφαιρίνης (αντισώματαanti – Tg).
Η νόσος Graves εκδηλώνεται κυρίως με την εμφάνιση έντονου υπερθυρεοειδισμού καθώς και όλων των συμπτωμάτων που συνοδεύουν τον υπερθυρεοειδισμό και τα οποία περιλαμβάνουν:
Η διάγνωση της νόσουGraves, προϋποθέτει αρχικώς τον αποκλεισμό άλλων αιτίων υπερθυρεοειδισμού, όπως το τοξικό αδένωμα και την τοξική πολυοζώδη βρογχοκήλη.
Η επιβεβαίωση της διάγνωσης της νόσουGraves τίθεται, ωστόσο, από την ανεύρεση αυξημένων επιπέδων των αυτοαντισωμάτων έναντι του υποδοχέα της TSH (TRAb) στο αίμα των ασθενών.
Η νόσοςGravesμπορεί να συνυπάρχει με όζουςθυρεοειδούς που αναπτύσσονται στο έδαφος της, το οποίο παρατηρείται στο 30% των ασθενών που πάσχουν από τη νόσο Graves.
Οι νεότερες επιστημονικές έρευνες έχουν ανατρέψει την επιστημονική αντίληψη που υπήρχε μέχρι πριν μερικά χρόνια, πως η νόσος του Graves σπανίως συνοδεύεται από καρκίνο θυρεοειδούς.
Τα νεότερα δεδομένα αναδεικνύουν πως το 7% των ασθενών με νόσοGravesπάσχουνταυτόχρονα και από καρκίνοθυρεοειδούς, με το ποσοστό αυτό να ανέρχεται στο 23% στους ασθενείς με νόσοGraves και όζουςθυρεοειδούς.
ΗοριστικήθεραπείατηςνόσουGravesστοχεύει στην ελάττωση ή στην πλήρη εξάλειψη της αυξημένης παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορες μορφές θεραπείας, οι οποίες περιλαμβάνουν:
τα αντιθυρεοειδικάφάρμακα (μεθιμαζόλη ή προπυλθειουρακίλη)
Η χειρουργικήθεραπεία της νόσουGraves, με τη μορφή της ολικήςθυρεοειδεκτομής, αποτελεί, σύμφωνα με την τρέχουσα βιβλιογραφία, την αποτελεσματικότερη και οριστική θεραπεία της νόσου Graves και των επιπλοκών της.
Η θυρεοειδεκτομή εμφανίζει πολλαπλάπλεονεκτήματα έναντι των υπολοίπων μορφών θεραπείας της νόσου Graves, τα οποία, όταν συγκριθεί με τις άλλες θεραπείες, περιλαμβάνουν:
την ελαττωμένη θνητότητα από τη νόσο
τον μειωμένο καρδιαγγειακό κίνδυνο
τον ελαττωμένο κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη
την σημαντικά υψηλότερη βελτίωση των ψυχολογικών αλλοιώσεων της νόσου
Το πλέον σημαντικό, ωστόσο, είναι πως η θυρεοειδεκτομήδιατηρεί τα άριστα αυτά αποτελέσματά της ακόμη και μετά την πάροδο αρκετών ετών από το χειρουργείο.
Η ολική θυρεοειδεκτομή χαρακτηρίζεται από ένα εξαιρετικάχαμηλόποσοστόυποτροπής (επανεμφάνισης) της νόσουGraves της τάξεως του 2.4% μετά την πάροδο αρκετών ετών από το χειρουργείο, το οποίο είναι σαφέστατα μικρότερο από τα ποσοστά του 75.6% και 19.5% της αντιθυρεοειδικής φαρμακευτικής αγωγής και του ραδιενεργού ιωδίου, αντίστοιχα.
Οι ασθενείς με νόσοGraves μπορούν κανονικά να κολυμπούν στη θάλασσα.
Η εκτεταμένη έκθεση τους, ωστόσο, στο ιώδιο του θαλασσινού ύδατος θα πρέπει να αποφεύγεται. Για το λόγο αυτό συστήνεται στους ασθενείς με νόσο Graves το ξέπλυμα του θαλασσινού ύδατος με κανονικό νερό μετά το θαλασσινό μπάνιο, στοχεύοντας στην ελάττωση της απορρόφησης του ιωδίου από τον θυρεοειδή αδένα μέσω του δέρματος.
Μετά από σύσταση συγγενικού μου προσώπου επισκέφθηκα τον γιατρό, καθώς η ενδοκρινολόγος μου μετά από πολλές εξετάσεις ανακάλυψε πως είχα αδένωμα στον παραθυρεοειδή αδένα.Ο γιατρός ήταν από την πρώτη στιγμή ευγενικός και καθησυχαστικός, μου εξήγησε αναλυτικά τα πάντα και αποφάσισα να προχωρήσω μαζί του για το χειρουργείο.Όλα πήγαν άριστα με την επέμβαση μου και ο γιατρός ήταν πάντα εκεί να μου απαντήσει τηλεφωνικά σε όποια απορία και προβληματισμό είχα.Ακόμη και σήμερα που έχουν περάσει σχεδόν έξι μήνες από το χειρουργείο, επικοινωνεί μαζί μου και ενημερώνεται για τα αποτελέσματα των εξετάσεων μου.Γιατρέ μου σε ευχαριστώ ειλικρινά που με απάλλαξες οριστικά από το πρόβλημά μου και σου εύχομαι να συνεχίσεις να βοηθάς τον κόσμο με το πάθος και την αγάπη που σε διακατέχει για το λειτούργημα σου.Υγ. Το ιατρείο σου είναι πραγματικό κόσμημα και σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο οικεία και ζεστά!
Εκτός από εξαίρετος χειρουργός είναι ένας πολύ ευχάριστος και ευγενικός άνθρωπος. Η αυτοπεποίθηση για τις γνώσεις του είναι μεταδοτική και έχει εξαιρετικά αποτελέσματα. Με χειρουργησε με απόλυτη επιτυχία και είχα άριστη μετεγχειρητική πορεία.Ευχαριστώ πολύ για όλα!
Πριν λίγες μέρες υποβλήθηκα σε ολική αφαίρεση θυροειδη και ήταν μπορω να πω μια σχεδόν ανώδυνη διαδικασία χαρη στον εξαιρετικο γιατρο και άνθρωπο κο Αποστόλου.Ευγενικος,χαμογελαστος ,αισιοδοξος,αναλυτικος και με υπομονη να σου εξηγήσει και να σου λύσει οποιαδήποτε απορία έχεις.
Ως συνοδός ασθενή έχω να πω για τον κύριο Αποστόλου τα καλύτερα!!Χειρούργησε την αδερφή μου πρόσφατα (ολική αφαίρεση θυρεοειδούς αδένα).Εξαιρετικός Επιστήμονας αλλά κ Άνθρωπος!Απλός,κατανοητός σου εμπνέει εμπιστοσύνη από τη πρώτη κιόλας στιγμή που τον γνωρίσαμε.Γιατρέ να είστε πάντα καλά!!Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα!
Έκανα θυρεοειδεκτομη πριν δέκα μέρες και ήταν σχεδον ανώδυνο.Θέλω ολόψυχα να ευχαριστήσω τον Κυριο Απόστολου για το λειτούργημα που κάνει!Κορυφαίος ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ και ΑΝΘΡΩΠΟΣ που είναι συνέχεια πλάι στον ασθενή χωρίς ν αφήνει καμία αμφιβολία.Να είστε πάντα καλά και να συνεχίσετε το έργο που κάνετε!Ευχαριστώ και πάλι το γιατρό και την ομάδα του για το έργο που προσφέρει!!!
Πολύ καλός γιατρός με εξειδικευμένες γνώσεις σε αυτό που κάνει. Πραγματικός άνθρωπος με ενδιαφέρον για τον ασθενή του. Ιδιαίτερα συζητήσιμος και επεξηγηματικός ώστε να μην υπάρχει καμία απορία στον ασθενή. Γιατρέ μου, σε ευχαριστώ πολύ για όλα.
Πολύ αξιόλογος γιατρός ,μα πάνω από όλα άνθρωπος!!!!Ασχολήθηκε με το να μου εξηγήσει αναλυτικά το πρόβλημα που έχω και με έκανε να νιώσω ασφάλεια.Γιατρέ μου είσαι άψογος σε ευχαριστώ για όλα !!!!
Εξαιρετικός γιατρός αλλά και άνθρωπος!!! Ευγενικός, ήρεμος, επεξηγηματικός, πλήρως καταρτισμενος και με πολυετή εμπειρία στο αντικείμενό του! Η επέμβαση του θυρεοειδή μου πήγε εξαιρετικά καλά! Σας ευχαριστώ πολύ για όλα γιατρέ!!! Τον συστήνω ανεπιφύλακτα!!!
Και θυρεοειδή και οξεία χολοκυστιτιδα μέσα σε 5 μήνες Γιατρέ μου είσαι πάνω από όλα άνθρωπος Σε ευχαριστώ για όλα δε σε αλλάζω είσαι μοναδικός ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΥΓΕΙΑ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ.ΠΡΟΣΚΥΝΩ ΣΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ .ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΤΑΚΤΕΑ ΜΑΡΙΑ🥰
Ως συνοδός ασθενή, αισθάνθηκα στο έπακρο το ενδιαφέρον και τη φροντίδα του γιατρού. Ενημέρωση από την πρώτη στιγμή, καθησυχαστικος κι ως προς την ίδια την ασθενή, αλλά και προς εμένα. Και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, αλλά και προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά υπήρξε άψογος, κατατοπιστικος και πρόθυμος να επιλύσει κάθε απορία.Εξαιρετικός!
Ο γιατρός είναι εξαιρετικός όχι μόνο σαν επαγγελματίας αλλά και σαν άνθρωπος. Η επέμβαση που έπρεπε να κάνω κανονίστηκε άμεσα και φυσικά το αποτέλεσμα ήταν άψογο. Επιπλέον είναι άνθρωπος ευγενικός, αποπνέει σιγουριά και όχι άδικα όπως φάνηκε ενώ απαντούσε κατατοπιστικά σε όποια απορία μου δημιουργήθηκε πριν και μετά την επέμβαση. Ευχαριστώ πολύ για όλα γιατρε.
Ο καλύτερος γιατρός χειρουργός με διάφορα κατατοπιστικός ευγενικός ήρεμος κ πράος!!!!Εξαιρετικός επιστήμονας και πολυ καλός άνθρωπος!!!Τον επέλεξα και θα συνεχίσω την πορεία Μ με τον ύποπτο όζο!!!Σ εμπνέει ασφάλεια!!!!