Η νόσος Graves είναι μιααυτοάνοσηπάθηση και αποτελεί την πιο συχνή αιτία υπερθυρεοειδισμού παγκοσμίως. Επιδημιολογικές μελέτες αποδεικνύουν πως ευθύνεται για το 60 – 80% των περιπτώσεων υπερθυρεοειδισμού σε περιοχές με επαρκή διατροφική πρόσληψη ιωδίου.
Η νόσοςGraves αποτελεί ουσιαστικά ένα συνδυασμό συμπτωμάτων και σημείων, τα οποία περιλαμβάνουν τον υπερθυρεοειδισμό, τη βρογχοκήλη, τη θυρεοειδικήοφθαλμοπάθεια – εξόφθαλμο και το οίδημα των κάτω άκρων. Από όλα τα παραπάνω συμπτώματα και σημεία, ο υπερθυρεοειδισμός αποτελεί το συχνότερο, ακολουθούμενο από τη εμφάνιση βρογχοκήλης στους ασθενείς με νόσο Graves.
Νόσος Graves: Που οφείλεται;
Το γενεσιουργό αίτιο της νόσου Graves αποτελεί η παρουσία ειδικών αυτοαντισωμάτων(TRAb) που ενεργοποιούν τον υποδοχέα της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH). Τα αυτοαντισώματα αυτά παράγονται από τα ίδια τα λεμφοκύτταρα της Graves εντός του θυρεοειδούς αδένα. Αποτέλεσμα του φαινομένου αυτού είναι η ανεξέλεγκτη διέγερση του υποδοχέα της TSH, το οποίο με τη σειρά του οδηγεί στην αυξημένη και ανεξέλεγκτη παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα.
Πολλαπλές έρευνες έχουν εστιάσει στην αναγνώριση συγκεκριμένων προδιαθεσικών παραγόντων εμφάνισης της νόσου. Όλες οι έρευνες, ωστόσο, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως το γυναικείοφύλο αποτελεί τον κυρίαρχοπαράγοντακινδύνου εμφάνισης της νόσουGraves. Πιο συγκεκριμένα, η νόσος Graves εμφανίζεται 4 – 6 φορές πιοσυχνά στις γυναίκες, συγκριτικά με τους άνδρες.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου που έχει αποδειχθεί πως συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου Graves είναι:
η γενετικήπροδιάθεση (αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης σε άτομα με συγγενείς Α’ βαθμού που πάσχουν από τη νόσο Graves)
το κάπνισμα (διπλάσιος κίνδυνος εμφάνισης της νόσου και 8-πλάσιος κίνδυνος εμφάνισης θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας, σε σύγκριση με τους μη καπνιστές)
Ποια όργανα και συστήματα επηρεάζει η νόσος του Graves; Ποια είναι τα συμπτώματα;
Η αυτόνομη και ανεξέλεγκτη υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών στη νόσο του Graves δεν προκαλεί μόνο συμπτώματα και σημεία υπερθυρεοειδισμού. Αντιθέτως, αφενός επάγει τις συνέπειες του υπερθυρεοειδισμού στα διάφορα συστήματα του οργανισμού και αφετέρου χαρακτηρίζεται και από μοναδικές εκδηλώσεις της νόσου.
Πιο συγκεκριμένα, η νόσος Graves και ο προκαλούμενος υπερθυρεοειδισμός συνεπάγονται τις μεταβολές διαφόρων συστημάτων του οργανισμού, με συμπτώματα και σημεία, όπως:
βρογχοκήλη
αρτηριακή υπέρταση
καρδιακές αρρυθμίες
αίσθημα παλμών
κολπική μαρμαρυγή
ταχυκαρδία
οστεοπενία
οστεοπόρωση
κόπωση
μυϊκή αδυναμία
απώλεια βάρους
νευρικότητα και τρόμος των άκρων (τρέμουλο χεριών και δακτύλων)
όξυνση των αντανακλαστικών
υπερευαισθησία στη ζέστη
έντονηεφίδρωση
ευερεθιστότητα
διάρροια
άγχος
δυσθυμία
αϋπνία – διαταραχές ύπνου
κατάθλιψη
μεταβολές στην ψυχολογία των ασθενών
ελαττωμένη σεξουαλική διάθεση
διαταραχές εμμήνου ρύσεως.
Η νόσοςGraves, ωστόσο, προκαλεί την εμφάνιση και κάποιων μοναδικώνσυμπτωμάτων και εκδηλώσεων της νόσου, τα οποία παρατηρούνται μόνο στη νόσο Graves. Αυτά αφορούν στους οφθαλμούς (μάτια) και το δέρμα και περιλαμβάνουν:
τη θυρεοειδικήοφθαλμοπάθεια (Gravesοφθαλμοπάθεια) – εξόφθαλμο, ο οποίος εμφανίζεται στο 50% των ασθενών
την πάχυνση του δέρματος των κάτω άκρων, που παρατηρείται στο 1-2% των ασθενών.
Νόσος Graves και Μάτια
Η νόσοςGraves επηρεάζει συχνά τους οφθαλμούς (μάτια) των ασθενών, με επιστημονικές έρευνες να αναδεικνύουν την προσβολή των οφθαλμών σε ένα ποσοστό της τάξεως του 50% των ασθενών με νόσο Graves.
Η προκαλούμενη θυρεοειδικήοφθαλμοπάθεια είναι αυτοάνοσηςαιτιολογίας και προκαλείται από τα αυτοαντισώματα της νόσου Graves (TRAb) τα οποία διεγείρουν συγκεκριμένα μόρια, με αποτέλεσμα να προκαλείται μία φλεγμονώδης αντίδραση (φλεγμονή) στα μαλακά μόρια του οφθαλμικού κόγχου πέριξ του οφθαλμού. Η φλεγμονή αυτή έχει ως συνέπεια τη διόγκωση των εξοφθάλμιων μυών και του λίπους του οφθαλμικού κόγχου, με αποτέλεσμα οι οφθαλμοί να πιέζονται προς τα έξω και να εμφανίζουν πρόπτωση, η οποία κλινικά εκδηλώνεται ως εξόφθαλμος.
Η θυρεοειδικήοφθαλμοπάθεια εκδηλώνεται με συμπτώματα και σημεία που περιλαμβάνουν:
την πρόπτωση των οφθαλμών
την ανάσπαση των βλεφάρων
την ξηροφθαλμία και την ερυθρότητα των ματιών
τη θολή όραση
τη διπλή όραση (διπλωπία)
την απώλεια όρασης (σε προχωρημένες περιπτώσεις)
Εξόφθαλμος στα πλαίσια θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας από τη νόσο graves
Πως γίνεται η διάγνωση της νόσου Graves;
Η διάγνωση της νόσουGraves, προϋποθέτει αρχικώς τον αποκλεισμό άλλων αιτίων υπερθυρεοειδισμού, όπως το τοξικό αδένωμα και την τοξική πολυοζώδη βρογχοκήλη.
Η λεπτομερής λήψη του ιατρικού και κληρονομικού ιστορικού, όπως και η κλινική εξέταση του ασθενούς, βοηθούν σημαντικά στη διάγνωση. Οι εργαστηριακές εξετάσεις, ωστόσο, είναι εκείνες που τελικά θα θέσουν τη διάγνωση της νόσου Graves. Οι εργαστηριακές εξετάσεις, συνεπώς, περιλαμβάνουν:
τη μέτρηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών (Τ3, Τ4 και TSH) στο αίμα των ασθενών, για τη διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού
την εκτίμηση των επιπέδων των αυτοαντισωμάτων έναντι του υποδοχέα της TSH (TRAb) στο αίμα των ασθενών
το υπερηχογράφημα του θυρεοειδούςαδένα και του τραχήλου
σε σπάνιες περιπτώσεις, το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούςαδένα.
Το υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς αδένα είναι εξαιρετικά χρήσιμο, καθώς μπορεί να αποκλείσει με μεγάλη βεβαιότητα την ύπαρξη ενός τοξικού αδενώματος (τοξικού μονήρη όζου θυρεοειδούς) ή μιας τοξικής πολυοζώδους βρογχοκήλης ως αίτια του υπερθυρεοειδισμού. Το υπερηχογράφημα μπορεί επιπρόσθετα να αναγνωρίσει την πιθανή παρουσία όζωντουθυρεοειδούς επί του εδάφους της νόσουGraves, οι οποίοι παρατηρούνται στο 30% των ασθενών.
Την επιβεβαίωση της διάγνωσης της νόσουGraves, ωστόσο, θέτουν τα αυξημέναεπίπεδα των αυτοαντισωμάτων έναντι του υποδοχέα της TSH (TRAb) στο αίμα των ασθενών.
Νόσος Graves και Καρκίνος Θυρεοειδούς
Κοινή πεποίθηση της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας υπήρξε, για πολλές δεκαετίες, το γεγονός πως η νόσοςGraves σπάνια συνοδευόταν από καρκίνοθυρεοειδούς, και ειδικότερα σε ποσοστό < 2% των ασθενών, με αποκορύφωμα δημοσιευθείσες έρευνες που ανέφεραν πως η νόσος Graves αποτελεί και προστατευτικό παράγοντα απέναντι στον καρκίνο του θυρεοειδούς.
Νεότερες, ωστόσο, επιστημονικές έρευνες έχουν ανατρέψει τα δεδομένα αυτά, αποδεικνύοντας πως η νόσος του Graves μπορεί να συνοδεύεται από καρκίνο του θυρεοειδούς σε ποσοστά σημαντικά υψηλότερα του 2%.
Νόσος Graves και η προκαλούμενη βρογχοκήλη. Εικόνα από γυναίκα ασθενή μας.
Τα πλέον πρόσφατα δεδομένα για τη συνύπαρξη καρκίνου του θυρεοειδούς και νόσου Graves προέρχονται από μία επιστημονική έρευνα που δημοσιεύθηκε το 2016, στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό “International Journal of Surgery”.
Η έρευνα συμπεριέλαβε 33 μελέτες, με ένα συνολικό αριθμό 10.594 ασθενών με νόσο Graves.
Τα ευρήματα της έρευνας ανέδειξαν πως:
To 7% των ασθενών με νόσοGraves έπασχαν ταυτόχρονα από καρκίνο του θυρεοειδούς.
Ενώ μόνο το 5% των ασθενώς με νόσο Graves χωρίς συνυπάρχοντες όζους θυρεοειδούς έπασχε από καρκίνο θυρεοειδούς, το αντίστοιχο ποσοστό στους ασθενείς με νόσο Graves και όζους διαμορφώθηκε στο 23%.
Οι ασθενείς με νόσοGraves και όζουςθυρεοειδούς διατρέχουν 5πλάσιοκίνδυνο να πάσχουν από καρκίνο θυρεοειδούς, σε σύγκριση με τους ασθενείς χωρίς όζους θυρεοειδούς.
Νόσος Graves: Ποια είναι η θεραπεία της;
Η θεραπεία της νόσουGraves στοχεύει, αρχικώς, στην ύφεση των συμπτωμάτων της νόσου και ειδικά των καρδιαγγειακών συμπτωμάτων και αφετέρου στην οριστική θεραπεία των ασθενών από τη νόσο.
Η ύφεση των καρδιαγγειακών συμπτωμάτων της νόσου επιτυγχάνεται μέσω της χορήγησης ενός β – αναστολέα από το στόμα, ο οποίος επιβραδύνει τον καρδιακό ρυθμό (σφύξεις) και ελαττώνει τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης αίματος.
Η οριστικήθεραπεία της νόσουGraves προϋποθέτει, ωστόσο, την ελάττωση ή πλήρη εξάλειψη της αυξημένης παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορες μορφές θεραπείας, οι οποίες περιλαμβάνουν:
τα αντιθυρεοειδικάφάρμακα (μεθιμαζόλη ή προπυλθειουρακίλη)
τη θεραπεία με ραδιενεργόιώδιο – 131 (Ι – 131)
τη χειρουργικήθεραπεία (ολικήθυρεοειδεκτομή).
Κάθε μορφή θεραπείας της νόσου Graves συνοδεύεται τόσο από τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της, όσο και από τους περιορισμούς της.
Αναλυτικότερα, η χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων στοχεύει στον περιορισμό της παραγωγής ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα και επιτυγχάνει εντός μερικών εβδομάδων τον έλεγχο της νόσου σε ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών. Ωστόσο, η λήψη της φαρμακευτικής αγωγής εφόρου ζωής αντενδείκνυται, ενώ η διακοπή της συνοδεύεται από την υποτροπή της νόσου σε αρκετούς ασθενείς.
Το ραδιενεργό ιώδιο στοχεύει στην καταστροφή των κυττάρων του θυρεοειδούς αδένα και ως εκ τούτου στον περιορισμό της παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών. Ωστόσο, η χορήγησή του συνεπάγεται την έκθεση του ατόμου σε ραδιενέργεια, ενώ αντενδείκνυται ως μορφή θεραπείας σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, εγκύους, όπως και σε ασθενείς με εξόφθαλμο που συχνά συνοδεύει τη νόσο, καθώς μπορεί να επιδεινώσει τον υπάρχοντα εξόφθαλμο.
Η χειρουργικήθεραπεία της νόσουGraves, με τη μορφή της ολικήςθυρεοειδεκτομής, αποτελεί, σύμφωνα με την τρέχουσα βιβλιογραφία, την αποτελεσματικότερη μορφή θεραπείας της νόσου του Graves και των επιπλοκών της.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της θυρεοειδεκτομής ως θεραπεία της νόσου Graves;
Την απάντηση στο ερώτημα της αποτελεσματικότερης και βέλτιστης θεραπείας της νόσου του Graves έρχεται να δώσει μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στο πλέον έγκριτο παγκοσμίως επιστημονικό περιοδικό χειρουργικής “Annals of Surgery“.
Η έρευνα συνέκρινε την αποτελεσματικότητα των αντιθυρεοειδικών φαρμάκων, του ραδιενεργού ιωδίου και της ολικής θυρεοειδεκτομής ως πρώτη γραμμή θεραπείας της νόσου του Graves, όπως επίσης και την αποτελεσματικότητα κάθε μορφής θεραπείας στον έλεγχο των επιπτώσεων και επιπλοκών της νόσου στα διάφορα συστήματα του οργανισμού.
Στην έρευνα συμπεριλήφθησαν, συνολικά, 6.385 ασθενείς με νόσο του Graves, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε μία μορφή θεραπείας της νόσου, ενώ παρακολουθούνταν, μετά τη θεραπεία, για ένα μέσο διάστημα 7,5 ετών.
Εκ των 6.385 ασθενών:
το 74,9% (4.784 ασθενείς) έλαβε αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή
το 20% (1.274 ασθενείς) έλαβε ραδιενεργό ιώδιο
το 5,1% (327 ασθενείς) υπεβλήθη σε θυρεοειδεκτομή.
Η έρευνα, λοιπόν, αποκάλυψε πως κάθε μορφή θεραπείας της νόσου Graves συνοδεύεται από την αντίστοιχη αποτελεσματικότητα, τόσο όσον αφορά στον έλεγχο της θυρεοειδικής λειτουργίας, όσο και των επιπτώσεων της νόσου στα διάφορα όργανα και συστήματα του οργανισμού.
Η θυρεοειδεκτομή, ωστόσο, αποτέλεσε την αποτελεσματικότερη μορφή θεραπείας της νόσου του Graves, καθώς εμφάνισε:
64% και 55%ελαττωμένη θνητότητα από τη νόσο, σε σύγκριση με την αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή και το ραδιενεργό ιώδιο, αντίστοιχα.
79% και 71%μειωμένο καρδιαγγειακό κίνδυνο, σε σύγκριση με την αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή και το ραδιενεργό ιώδιο, αντίστοιχα.
90% και 74%ελαττωμένηπιθανότηταεμφάνισηςκολπικής μαρμαρυγής μετά τη θεραπεία, σε σύγκριση με την αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή και το ραδιενεργό ιώδιο, αντίστοιχα.
66% και 73%ελαττωμένηπιθανότηταεμφάνισηςσακχαρώδους διαβήτη μετά τη θεραπεία, σε σύγκριση με την αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή και το ραδιενεργό ιώδιο, αντίστοιχα.
72% και 70%βελτίωση των ψυχολογικώναλλοιώσεων της νόσου, συγκριτικά με την αντιθυρεοειδική φαρμακευτική αγωγή και το ραδιενεργό ιώδιο, αντίστοιχα.
Εξίσου, αν όχι πιο σημαντικό, όμως, είναι το γεγονός πως η θυρεοειδεκτομή εμφάνισε ένα ελάχιστο ποσοστό υποτροπής της νόσου της τάξεως του 2,4%, ακόμη και μετά την πάροδο 7,5 ετών από τη χειρουργική επέμβαση, συγκριτικά με τα ποσοστά υποτροπής 75,6% και 19,5% της αντιθυρεοειδικής φαρμακευτικής αγωγής και του ραδιενεργού ιωδίου, αντίστοιχα.
Ερμηνεία των αποτελεσμάτων – Η αξία της θυρεοειδεκτομής
Συγκριτικά με τις υπόλοιπες μεθόδους θεραπείας, η θυρεοειδεκτομή αποδεικνύεται η αποτελεσματικότερη και ταυτόχρονα οριστική θεραπεία της νόσου Graves, διατηρώντας το άριστο θεραπευτικό αποτέλεσμά της ακόμη και μετά την πάροδο αρκετών ετών.
Επιπρόσθετα, η θυρεοειδεκτομή αποτελεί και τη μόνη θεραπευτική μέθοδο της νόσου του Graves που δεν φέρει κάποια αντένδειξη στην εφαρμογή της, παρά μόνον την ιδιαιτερότητα της προεγχειρητικής προετοιμασίας των ασθενών με χορήγηση αντιθυρεοειδικής φαρμακευτικής αγωγής με ή χωρίς β – αναστολείς για λίγες εβδομάδες πριν την επέμβαση, προς αποφυγή του κινδύνου θυρεοτοξικής κρίσης κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης.
Αντιθέτως, η χορήγηση αντιθυρεοειδικής φαρμακευτικής αγωγής ως οριστική θεραπεία της νόσου του Graves είναι πρακτικώς αδύνατη, καθώς η συγκεκριμένη αγωγή αντενδείκνυται να λαμβάνεται εφόρου ζωής, ενώ συχνότατα η διακοπή της συνεπάγεται την εκ νέου έξαρση της νόσου και την ανάγκη δραστικότερης θεραπείας.
Όσον αφορά στο ραδιενεργό ιώδιο ως θεραπευτική επιλογή, αυτό χαρακτηρίζεται, όπως έχουμε προαναφέρει, από συγκεκριμένες αντενδείξεις, ενώ οι ασθενείς όπως και οι οικείοι τους εκτίθενται σε μεγάλες δόσεις ραδιενέργειας.
Το πλέον σημαντικό, ωστόσο, πλεονέκτημα της θυρεοειδεκτομής έναντι των υπολοίπων μεθόδων είναι η δυνατότητα ιστολογικής εξέτασης του αφαιρεθέντος θυρεοειδούς αδένα. Η ιστολογική εξέταση ενδέχεται να αποκαλύψει την ύπαρξη κάποιας μορφής καρκίνου του θυρεοειδούς, ο οποίος, όπως καθίσταται εύκολα αντιληπτό, θα παρέμενε αδιάγνωστος εάν εφαρμόζονταν οι άλλες μορφές θεραπείας, με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει το γεγονός αυτό για τους ασθενείς.
Θεραπεία Νόσου Graves – Συμπεράσματα
Συμπερασματικά, η θυρεοειδεκτομή αποτελεί την πλέοναποτελεσματικήθεραπεία πρώτης γραμμής της νόσουτου Graves. Η θυρεοειδεκτομή χαρακτηρίζεται από πολλαπλά πλεονεκτήματα έναντι των άλλων θεραπευτικών μεθόδων, όπως η σταθερότητα του θεραπευτικού αποτελέσματός της ακόμη και μετά την πάροδο αρκετών ετών και η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της νόσου του Graves και των επιπτώσεων της στα διάφορα συστήματα του οργανισμού. Επιπρόσθετα, η θυρεοειδεκτομή χαρακτηρίζεται από σημαντικά ελαττωμένη θνητότητα από τη νόσο του Graves, συγκριτικά με τις υπόλοιπες μορφές θεραπείας, ενώ παρέχει και το μοναδικό πλεονέκτημα της ιστολογικής εξέτασης του αφαιρεθέντος θυρεοειδούς αδένα, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις, πλέον, αποκαλύπτει την ύπαρξη κάποιας μορφής καρκίνου του θυρεοειδούς, ο οποίος διαφορετικά θα παρέμενε αδιάγνωστος, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την υγεία και το προσδόκιμο του ασθενούς.
Ο Δρ. Κωνσταντίνος Αποστόλου είναι Εξειδικευμένος ΧειρουργόςΘυρεοειδούς, με πολυετή εμπειρία σε πολύπλοκα περιστατικά που απαιτούν αμέριστη προσοχή & ακρίβεια. Συμβουλεύει πάντοτε τους ασθενείς του με γνώμονα τις τελευταίες εξελίξεις, προσφέροντας σύγχρονες και εξατομικευμένες μεθόδους θεραπείας σε κάθε ασθενή.
Το γενεσιουργό αίτιο της νόσου Graves αποτελεί η παρουσία ειδικών αυτοαντισωμάτων(TRAb) που παράγονται από τα ίδια τα λεμφοκύτταρα της Graves εντός του θυρεοειδούς αδένα και τα οποία ενεργοποιούν τον υποδοχέα της TSH στο θυρεοειδή αδένα.
Η νόσος Graves εκδηλώνεται κυρίως με την εμφάνιση έντονου υπερθυρεοειδισμού καθώς και όλων των συμπτωμάτων που συνοδεύουν τον υπερθυρεοειδισμό και τα οποία περιλαμβάνουν:
Η διάγνωση της νόσουGraves, προϋποθέτει αρχικώς τον αποκλεισμό άλλων αιτίων υπερθυρεοειδισμού, όπως το τοξικό αδένωμα και την τοξική πολυοζώδη βρογχοκήλη.
Η επιβεβαίωση της διάγνωσης της νόσουGraves τίθεται, ωστόσο, από την ανεύρεση αυξημένων επιπέδων των αυτοαντισωμάτων έναντι του υποδοχέα της TSH (TRAb) στο αίμα των ασθενών.
Η νόσοςGravesμπορεί να συνυπάρχει με όζουςθυρεοειδούς που αναπτύσσονται στο έδαφος της, το οποίο παρατηρείται στο 30% των ασθενών που πάσχουν από τη νόσο Graves.
Οι νεότερες επιστημονικές έρευνες έχουν ανατρέψει την επιστημονική αντίληψη που υπήρχε μέχρι πριν μερικά χρόνια, πως η νόσος του Graves σπανίως συνοδεύεται από καρκίνο θυρεοειδούς.
Τα νεότερα δεδομένα αναδεικνύουν πως το 7% των ασθενών με νόσοGravesπάσχουνταυτόχρονα και από καρκίνοθυρεοειδούς, με το ποσοστό αυτό να ανέρχεται στο 23% στους ασθενείς με νόσοGraves και όζουςθυρεοειδούς.
ΗοριστικήθεραπείατηςνόσουGravesστοχεύει στην ελάττωση ή στην πλήρη εξάλειψη της αυξημένης παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορες μορφές θεραπείας, οι οποίες περιλαμβάνουν:
τα αντιθυρεοειδικάφάρμακα (μεθιμαζόλη ή προπυλθειουρακίλη)
Η χειρουργικήθεραπεία της νόσουGraves, με τη μορφή της ολικήςθυρεοειδεκτομής, αποτελεί, σύμφωνα με την τρέχουσα βιβλιογραφία, την αποτελεσματικότερη και οριστική θεραπεία της νόσου Graves και των επιπλοκών της.
Η θυρεοειδεκτομή εμφανίζει πολλαπλάπλεονεκτήματα έναντι των υπολοίπων μορφών θεραπείας της νόσου Graves, τα οποία, όταν συγκριθεί με τις άλλες θεραπείες, περιλαμβάνουν:
την ελαττωμένη θνητότητα από τη νόσο
τον μειωμένο καρδιαγγειακό κίνδυνο
τον ελαττωμένο κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη
την σημαντικά υψηλότερη βελτίωση των ψυχολογικών αλλοιώσεων της νόσου
Το πλέον σημαντικό, ωστόσο, είναι πως η θυρεοειδεκτομήδιατηρεί τα άριστα αυτά αποτελέσματά της ακόμη και μετά την πάροδο αρκετών ετών από το χειρουργείο.
Η ολική θυρεοειδεκτομή χαρακτηρίζεται από ένα εξαιρετικάχαμηλόποσοστόυποτροπής (επανεμφάνισης) της νόσουGraves της τάξεως του 2.4% μετά την πάροδο αρκετών ετών από το χειρουργείο, το οποίο είναι σαφέστατα μικρότερο από τα ποσοστά του 75.6% και 19.5% της αντιθυρεοειδικής φαρμακευτικής αγωγής και του ραδιενεργού ιωδίου, αντίστοιχα.
Οι ασθενείς με νόσοGraves μπορούν κανονικά να κολυμπούν στη θάλασσα.
Η εκτεταμένη έκθεση τους, ωστόσο, στο ιώδιο του θαλασσινού ύδατος θα πρέπει να αποφεύγεται. Για το λόγο αυτό συστήνεται στους ασθενείς με νόσο Graves το ξέπλυμα του θαλασσινού ύδατος με κανονικό νερό μετά το θαλασσινό μπάνιο, στοχεύοντας στην ελάττωση της απορρόφησης του ιωδίου από τον θυρεοειδή αδένα μέσω του δέρματος.
Αφάνταστα χαίρομαι που επέλεξα τον καλύτερο γιατρό. Ο κύριος Αποστόλου με νοιάστηκε και με φρόντισε καλύτερα από όσο θα μπορούσα ποτέ να περιμένω. Στην κυριολεξία με έσωσε. Τον συνιστώ ανεπιφύλακτα και σαν γιατρό και σαν άνθρωπο.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω και να συστήσω ανεπιφύλακτα τον επιστήμονα και πάνω απ'όλα άνθρωπο Κύριο Αποστόλου . Έχω εκπλαγεί με τον τρόπο που προσέγγισε το τόσο σοβαρό πρόβλημά μου . Αποτελεί εξαίρεση στο χώρο της χειρουργικής και ενδιαφέρεται από καρδιάς για τους ασθενείς του. Άριστος!Σας είμαι υπόχρεη για μια ζωή!
Κορυφαίος χειρουργός θυρεοειδούς και φοβερή όλη η ομάδα του γιατρού!! Έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος από το χειρουργείο, την ανθρωπιά τους και από το ότι ήταν συνεχώς δίπλα μου, ανεξαρτήτως ώρας!!Ένα μεγάλο ευχαριστώ είναι λίγο για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη μου!
Έχοντας τις καλύτερες των εντυπώσεων από τον γιατρό από το χειρουργείο στο θυρεοειδή της φίλης μου, επισκέφθηκα το χειρουργό θυρεοειδούς κ. Αποστόλου, καθώς η νόσος Graves στο θυρεοειδή από την οποία έπασχα μου είπαν πως χρειάζεται πλέον χειρουργείο. Η επέμβαση έγινε και όλα πήγαν άψογα, ενώ και η φωνή μου που με απασχολούσε ιδιαίτερα δεν έχει αλλάξει καθόλου.Γιατρέ μου, σε ευχαριστούμε και πάλι οικογενειακώς για όλα όσα έκανες για εμάς!!
Εξαιρετικός χειρουργός θυρεοειδούς και καταπληκτικός άνθρωπος! Μου εξήγησε τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια και κάθε άγχος που είχα απλά έφυγε. Ένιωσα αμέσως εμπιστοσύνη και εννοείται όλα πήγαν τέλεια! Σας ευχαριστώ πολύ για όλα!
Ο καλύτερος χειρουργός θυρεοειδούς. Εξαιρετικός γιατρός, σοβαρός άνθρωπος, με ευγένεια και γλυκύτητα. Τον ευχαριστώ θερμά που όχι μόνο ήταν υπομονετικός μαζί μου, αλλά απάντησε σε κάθε προσωπική κλήση με ηρεμία και κατανόηση. Πολύ καλό team, με αμεσότητα και κατάρτιση.
Αγαπητέ κύριε Αποστόλου σας ευχαριστώ θερμά για την υπεύθυνη ιατρική παρακολούθηση πριν και μετά το χειρουργείο ολικής αφαίρεσης θυρεοειδούς .Έπειτα από δέκα χρόνια απίστευτης ταλαιπωρίας παλεύοντας με τη νόσο graves χωρίς αποτέλεσμα είχα χάσει κάθε ελπίδα...Με την δική σας βοήθεια και μέσα από την άρτια επιστημονική σας κατάρτιση, την ανθρώπινη επικοινωνία, τη στήριξή και το σεβασμό στον ασθενή, μου χαρίσατε μια ποιότητα ζωής που δύσκολα διασφαλίζεται σ' ασθενείς με τη συγκεκριμένη νόσο. Μαζί με την οικογένεια μου σας ευχόμαστε να συνεχίσετε τη λαμπρή σας πορεία στηρίζοντας τον συνάνθρωπο με τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο ασκείται την ιατρική σαν λειτούργημα βάσει της αντίληψης ότι η υγεία αποτελεί αδιαπραγμάτευτο κοινωνικό αγαθό. Σας ευχαριστώ και σας συγχαίρω για την αγάπη,την ευγένεια και την αφοσίωση σας στο χώρο της υγείας που υπηρετείτε με παραδειγματική ανθρωπιά!