Γιγαντιαία Graves Βρογχοκήλη

Η νόσος Graves και η προκαλούμενη εξ’αυτής βρογχοκήλη αποτελούν ουσιαστικά δύο, σχεδόν αλληλένδετες, παθήσεις.

Η νόσος Graves αποτελεί ένα αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλλει το θυρεοειδή αδένα και προκαλείται από κάποια αυτοαντισώματα, τα οποία παράγει ο ίδιος ο θυρεοειδής αδένας.

Τα αντισώματα της νόσου graves (TRAb) στρέφονται εναντίον του ίδιου του θυρεοειδούς αδένα και πιο συγκεκριμένα εναντίον του υποδοχέα της TSH, με αποτέλεσμα τη συνεχή διέγερση των θυρεοειδικών κυττάρων και ως εκ τούτου τη συνεχή παραγωγή από αυτά των θυρεοειδικών ορμονών Τ3 και Τ4.

Το τελικό αποτέλεσμα της συνεχούς διέγερσης του θυρεοειδούς αδένα είναι η πρόκληση υπερθυρεοειδισμού, με τη νόσο graves να αποτελεί τη συχνότερη αιτία υπερθυρεοειδισμού σε παγκόσμια κλίμακα.

Νόσος Graves και Βρογχοκήλη

Η συνεχής διέγερση του θυρεοειδούς αδένα που προκαλεί η νόσος graves έχει ως συνέπεια τον υπέρμετρο πολλαπλασιασμό των κυττάρων του και την αύξηση των διαστάσεων του θυρεοειδούς αδένα, με τελικό αποτέλεσμα την πρόκληση βρογχοκήλης.

Η βρογχοκήλη που προκαλεί η νόσος graves αποτελεί συνήθως μία διάχυτη τοξική βρογχοκήλη, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις όζοι θυρεοειδούς μπορούν να αναπτυχθούν εντός της βρογχοκήλης. 

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων βρογχοκήλης προκαλούμενης από τη νόσο graves, ο διογκωμένος θυρεοειδής αδένας περιορίζεται στην περιοχή του τραχήλου, ενώ σπανιότερα ενδέχεται να παρατηρηθεί επέκταση της βρογχοκήλης στο ανώτερο μεσοθωράκιο (καταδυόμενη βρογχοκήλη).

Βρογχοκήλη Νόσου Graves 

Στην περίπτωση μας, μία γυναίκα ασθενής προσήλθε για αντιμετώπιση μίας γιγάντιας βρογχοκήλης graves, με άλλα λόγια μίας βρογχοκήλης που προκλήθηκε στα πλαίσια της νόσου graves.

Γιγαντιαία βρογχοκήλη νόσου graves, με το μέγεθος της να αλλοιώνει τη χαρακτηριστική μορφή και σχήμα του τραχήλου της ασθενούς.

Η ασθενής υπέφερε για αρκετά χρόνια από τη νόσο graves, για την οποία ελάμβανε φαρμακευτική θεραπεία με μεθιμαζόλη, με τη φαρμακευτική αγωγή να αδυνατεί να ελέγξει πλήρως την εξέλιξη της νόσου.

Αποτέλεσμα της ανεπαρκούς δραστικότητας της φαρμακευτικής θεραπεία ήταν η θυρεοειδική λειτουργία της ασθενούς να εναλλάσσεται συνεχώς μεταξύ του υπερθυρεοειδισμού και του υποθυρεοειδισμού, ενώ τους τελευταίους μήνες η ασθενής ανέπτυξε και θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια (εξόφθαλμο) από τη νόσο graves.

Λαμβανομένων υπόψιν όλων των ανωτέρω, αποφασίστηκε και με τη σύμφωνη γνώμη της ασθενούς, η οριστική θεραπεία της νόσου graves και της προκληθείσας βρογχοκήλης, με τη χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα (ολική θυρεοειδεκτομή).

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως η ασθενής έλαβε την κατάλληλη προεγχειρητική προετοιμασία, ώστε να καταστεί προεγχειρητικά ευθυρεοειδική (φυσιολογική θυρεοειδική λειτουργία).

Η ασθενής είχε υποβληθεί σε προεγχειρητική βιντεο-λαρυγγοσκόπηση, η οποία ανέδειξε τη φυσιολογική κινητικότητα και των δύο φωνητικών χορδών.

Κατόπιν ενδελεχούς προεγχειρητικής ενημέρωσης, η ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο προς πραγματοποίηση ολικής θυρεοειδεκτομής.

Η διασωλήνωση και η εξασφάλιση του αεραγωγού της ασθενούς ήταν εξαιρετικά δυσχερής, εξαιτίας του υπερβολικά μεγάλου μεγέθους της βρογχοκήλης, αλλά εξελίχθηκε ομαλά, χάρη στην εμπειρία της αναισθησιολογικής ομάδας μας.

Η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του συνόλου της βρογχοκήλης graves πραγματοποιήθηκε με εφαρμογή της διεγχειρητικής νευροδιέγερσης και νευροπαρακολούθησης και αποδείχθηκε εξαιρετικά εργώδης, εξαιτίας της γιγάντιας βρογχοκήλης της ασθενούς, ιδίως κατά τον δεξιό λοβό του θυρεοειδούς αδένα, ο άνω πόλος του οποίου έφθανε έως το υοειδές οστό.

Παρόλα αυτά, η ολική θυρεοειδεκτομή εξελίχθηκε απόλυτα ομαλά ως αναμενόταν, με το σύνολο του θυρεοειδούς αδένα να αφαιρείται μέσω της τραχηλικής τομής, δίχως κάποιο αναπάντεχο συμβάν.

Μετεγχειρητική πορεία

Η μετεγχειρητική πορεία της ασθενούς με τη γιγάντια graves βρογχοκήλη υπήρξε άριστη, με τη μετεγχειρητική βιντεο-λαρυγγοσκόπηση των φωνητικών χορδών να αναδεικνύει τη φυσιολογική κινητικότητα τους, όπως αναλλοίωτη υπήρξε και η φωνή της ασθενούς, η οποία εξήλθε της κλινικής το επόμενο πρωινό από το χειρουργείο, χωρίς συμπληρώματα ασβεστίου, καθώς οι παραθυρεοειδείς αδένες είχαν διατηρηθεί στο ακέραιο αναλλοίωτοι.

Η ιστολογική εξέταση (βιοψία) του αφαιρεθέντος θυρεοειδούς αδένα ανέδειξε την παρουσία μίας γιγάντιας βρογχοκήλης, με χαρακτηριστικές αλλοιώσεις από τη νόσο graves, με βάρος 206 γραμμάρια και διαστάσεις 14.3 x 5.4 x 7.3 εκατοστά, κατά τον εγκάρσιο, κάθετο και προσθιοπίσθιο άξονα, δίχως να ανευρεθεί κάποιος καρκίνος θυρεοειδούς.

Συμπερασματικά, η χειρουργική αφαίρεση μίας εξαιρετικά ευμεγέθους βρογχοκήλης απαιτεί μεγάλη εμπειρία και εξειδίκευση στη χειρουργική του θυρεοειδούς αδένα και του τραχήλου, εξαιτίας του αυξημένου μεγέθους του θυρεοειδούς αδένα που καθιστά τους χειρουργικούς χειρισμούς δυσχερείς, όπως και του κινδύνου καταστροφικών επιπλοκών στα χέρια μη έμπειρων χειρουργών.

Την πραγματοποίηση, συνεπώς, μίας εργώδους ολικής θυρεοειδεκτομής είναι ιδανικό να την αναλαμβάνει κάποιος εξειδικευμένος χειρουργός θυρεοειδούς, ο οποίος διαθέτει την κατάλληλη εξειδίκευση και εμπειρία στη διαχείριση αυτών των εξαιρετικά πολύπλοκων περιστατικών.