Η στάση της χολής εντός της χοληδόχου κύστης καθώς και η αυξημένη συγκέντρωσή της σε χοληστερόλη και χολικά άλατα αποτελούν τους κυρίαρχους προδιαθεσικούς παράγοντες καθίζησης των συστατικών της, με τελικό αποτέλεσμα το σχηματισμό χολολίθων.
Ωστόσο, η προδιάθεση κάποιων ατόμων για τη δημιουργία χολολίθων όπως και αποτελεσματικών μέτρων αποφυγής δημιουργίας τους παραμένουν υπό διερεύνηση.
Οι χολόλιθοι δύνανται να υπάρχουν σιωπηλά εντός της χοληδόχου κύστης για χρονικό διάστημα αρκετών ετών. Το γεγονός αυτό εξηγεί τη συχνή ανακάλυψή τους ως τυχαίο εύρημα κατά την πραγματοποίηση απεικονιστικών εξετάσεων της κοιλίας για άλλους λόγους.
Ο κωλικός των χοληφόρων προκαλείται από τη μετακίνηση και ενσφήνωση ενός χολολίθου στον κυστικό πόρο, με αποτέλεσμα την απόφραξη της εκροής της χολής εκ της χοληδόχου κύστης και την επακόλουθη φλεγμονή της. Παρόλα αυτά, η απόφραξη του κυστικού πόρου δεν διαρκεί για διάστημα επαρκές για την ανάπτυξη ικανής μικροβιακής φλεγμονής της χοληδόχου κύστης, με άλλα λόγια για την ανάπτυξη οξείας χολοκυστίτιδας.
Κλινική εικόνα
Ο κωλικός των χοληφόρων εκδηλώνεται ως ένα έντονο άλγος στο δεξιό υποχόνδριο που συνοδεύεται συνήθως από ναυτία και εμέτους. Ο ασθενής εμφανίζεται ιδιαίτερα ανήσυχος στην προσπάθειά του να εντοπίσει κάποια θέση που να τον ανακουφίζει. Ωστόσο, ο κωλικός των χοληφόρων σπανίως συνοδεύεται από πυρετό, κλινικό σημείο που τον διαχωρίζει από την οξεία χολοκυστίτιδα.
Διαγνωστική προσέγγιση
Η διαγνωστική προσέγγιση του ασθενούς ξεκινά με τη λήψη λεπτομερούς ιατρικού ιστορικού και ενδελεχούς κλινικής εξέτασης. Σημείο κλειδί στη διάγνωση της χολολιθίασης αποτελεί η ύπαρξη ιστορικού επιγαστρικού άλγους μετά συνοδού αισθήματος πληρότητας και δυσπεψίας μετά τη λήψη ενός γεύματος πλούσιου σε λιπαρά.
Ωστόσο, η επιβεβαίωση της διάγνωσης πραγματοποιείται με τη διενέργεια απεικονιστικών εξετάσεων της κοιλίας.
Το υπερηχογράφημα αποτελεί τη μέθοδο εκλογής για τη διάγνωση της χολολιθίασης, καθώς εμφανίζει την υψηλότερη ευαισθησία και ειδικότητα συγκριτικά με τις υπόλοιπες απεικονιστικές εξετάσεις. Επιπρόσθετα, το υπερηχογράφημα δύναται να διακρίνει μεταξύ ενός ευμεγέθους χολολίθου και ενός πολύποδα της χοληδόχου κύστης.
Το υπερηχογράφημα που πραγματοποιείται επί εδάφους κωλικού των χοληφόρων θα αναδείξει την ύπαρξη χολολίθων, δίχως την παρουσία απεικονιστικών χαρακτηριστικών φλεγμονής της χοληδόχου κύστης, όπως πάχυνση του τοιχώματός της με ή χωρίς την παρουσία υγρού πέριξ αυτής (περιχολοκυστικό υγρό), τα οποία διαχωρίζουν τον κωλικό των χοληφόρων από την οξεία χολοκυστίτιδα.
Θεραπευτική προσέγγιση
Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή αποτελεί τη χειρουργική μέθοδο εκλογής για την αντιμετώπιση της χολολιθίασης, η οποία αποτελεί το γενεσιουργό αίτιο του κωλικού των χοληφόρων.
Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή εμφανίζει σημαντικότατα πλεονεκτήματα συγκριτικά με την ανοικτή χολοκυστεκτομή, όπως ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο, μειωμένη διάρκεια νοσηλείας και συνεπώς ταχύτερη επιστροφή του ασθενούς στην οικία του και τις καθημερινές δραστηριότητές του.
